Στο δασκαλο - του κωστη παλαμα

Αφιερωμένο στους δασκάλους και στις δασκάλες που δουλεύουν αγόγγυστα με πενιχρό πλέον μισθό στα δημοτικά σχολεία της καταπονεμένης Ελλάδος.

Ιδιαίτερα δε, το αφιερώνω στο σύντροφό μου,

με την ευχή να ''αντέχει'' τη δουλειά που του ''έτυχε''...

(δεν την επέλεξε, δεν τη θέλησε ποτέ του κι όμως πιστεύω πως το τυχαίο είναι μοιραίο...)

Στο Δάσκαλο
Του Κωστή Παλαμά

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

M.Π.  Αθήνα  08 - 12 - 2011,  3.58μμ