Και στα 15 μου, έμελλε ένας σοφός φωτισμένος άνθρωπος να με μυήσει σε αυτό που λέμε "ελληνική παραδοσιακή μουσική". Με προτροπή του, μπαίνω στη νεανική χορωδία Μητροπόλεως Μόρφου κι έκτοτε, όποτε μπορώ, σολίστ στο παραδοσιακό τραγούδι. Στην αρχή δυσκολευόμουν να ανταποκριθώ γιατί ως κλασικό δεκαπεντάχρονο, τα ακούσματά μου ήταν άλλα. Άκρως συγκερασμένα και κατά 90% δυτικότροπα. Με πολλή μελέτη κατάφερνα να προσεγγίζω τα απαιτητικά ''μελίσματα'' καθιστικών τραγουδιών, μοιρολογιών και άλλων. Και ακόμα προσπαθώ. Πόσες ώρες πέρασα και περνώ, ακούγοντας προσεκτικά τη φωνή της Δόμνας Σαμίου...
Δυσκολεύτηκα στην αρχή και τούτο διότι η κυπριακή μουσική δυστυχώς είναι αλλοιωμένη λόγω αλλοτρίων επιρροών. Και με πολύ αγώνα από παλιούς και νέους μουσικούς, προσπαθεί να κρατηθεί στο προσκήνιο ατόφια. Οι πλήστοι νέοι εκεί, οι μη μουσικοί, δεν έχουν σχεδόν καμμιά επαφή με αυτό που λέμε ''παράδοση''. Τη θεωρούν μπανάλ, παλιομοδίτικη. Νιώθω τυχερή που από νωρίς συνειδητοποίησα τη μαγεία της! Πέραν της γενικής μουσικής μου ομολογίας, η μουσική παράδοση πάντα με συγκινεί και πάντα με προκαλεί να της είμαι αφοσιωμένη. Να τη συνεχίζω, να τη μεταδίδω με όποιο τρόπο μπορώ, χωρίς πίεση, είτε σε μαθητές μου, είτε σε παρέες και φίλους.
Το 2000 αν θυμάμαι καλά, έλαβε χώρα στη Γαλάτα η μεγάλη συναυλία της Δόμνας Σαμίου, παραγωγή της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου. Η επαφή με τη κυρα-Δόμνα απερίγραπτη. Η δε προσωπική επαφή μου μαζί της ελάχιστη. Ζωντανή η παράδοση μπροστά μας. Και μόνο το πως μιλούσε, πως έδινε οδηγίες σε μουσικούς και ηχολήπτες στην πρόβα, τουλάχιστον για μένα ήταν κάτι το συνταρακτικό και καθοριστικό... Πάντα τη θυμόμουν και πάντα θα τη θυμάμαι. Μόνος σκοπός στη ζωή της ήταν να διασώσει και να μεταδώσει τη μουσική παράδοση, κυρίως στους νέους. Αυτό και μόνο την κατατάσσει στις εξέχουσες προσωπικότητες του Ελληνισμού.
Και χτες, μας έφυγε στα 84 της,
αφήνοντας πίσω σε όλους εμάς ανεκτίμητο έργο...
Σας ευχαριστούμε, καλό κατευόδιο κυρα-Δόμνα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου