ΜΙΚΑΕΛΛΑ ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ - ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Επιστρατεύω νεράιδες. όχι μάγισσες.

Καλά ξωτικά. όχι λύκους.

Γλυκόλαλα πουλιά και παιδιά που στο χαμόγελό τους

έχει στεριώσει η αθωότητα.

Και πλέκω κι απόψε του ονείρου σου το αδράχτι.

Οι γρίλιες μισάνοιχτες καλοδέχονται της άνοιξης το μύρο.

Στο χαρίζουν, μ' αυτό σε σκεπάζουν.

Κι αρχινώ πάλι μια ιστορία. Κάθε βράδυ κι άλλη ιστορία.

Το παραμύθι προσπαθώ ζωντανό να το κρατήσω.

Και μέρα με τη μέρα να το συντηρώ. Να το φροντίζω.

Το αγαπώ . Αυτό δεν θρέφει μόνο τη δική σου γαλήνη.

Θρέφει και τα δικά μου όνειρα.

Και κάπου εκεί μέσα στων αστεριών τη γειτονιά ,

τα όνειρα μας πάλι χέρι με χέρι θα σεργιανίσουν. Βαθιά μέσα στη νύχτα.

Περασμένη πια η ώρα.

Το φέγγος βλέπω ντύθηκε το σμαραγδί του πέπλο.

Οι γρίλιες το προδίδουν.

Κι εσύ έχεις κοιμηθεί παιδί μου. Καληνύχτα...

Αγρίνιο  

Κυριακή 08 – 05 – 2016 ώρα 12.30 πμ

(αφιερωμένο στο γιο μου, 

που σήμερα γίνεται 9 μηνών και 8 ημερών)